RODZINNE SPRAWY

W ich sprawy rodzinne wtrącali się obcy, o których oskarżony pisał następująco: „Wszyscy byli poruszeni tym, że człowiek o tak nieposzlakowanej opinii był tak nieszczęśliwy i tak okrutnie dręczony przez swoją żonę. W niedzielę, gdy ojciec intonował w kościele pieśń w czasie Aspersji — często śpiewał podczas mszy — blisko pięćdziesiąt osób płakało”. Jeśli jednak przyjrzeć się osobie ojca nieco bardziej obiektywnie, nie wydaje się on w swoim postępowaniu taki nienagan­ny. Oskarżony musiał bowiem przyznać, że w sprawach rozpa­trywanych przez sąd z powództwa matki odmawiano zwykle ojcu racji. W drugiej części pamiętnika oskarżony opisuje swój rozwój psychiczny i przedstawia własny wizerunek. Miał psychiczne zahamo­wania i dziwne usposobienie. Koledzy szkolni szydzili z niego. Dążył do sławy, wielkości i nieśmiertelnej chwały, uważał się za kogoś wyjątkowego. Żądny wiedzy i nauki pogrążył się w przypadkowych lekturach, które nie prowadziły go do celu, nie stawał się dzięki nim kimś lepszym. Przekonany o własnej doskonałości, niczego jednak nie osiągał. Ów brak sukcesu pobudzał w nim agresję. „Przybijałem do krzyża żaby i ptaki. Wymyśliłem także dla nich inną torturę — przytwierdzałem je do drzewa trzema gwoździami wbijanymi przez brzuch. Nazywałem to «świętem wiwisekcji)). Czasem zabierałem ze sobą dzieci, a czasem robiłem to sam”.